- +32 474 21 42 36
- hello@typischternat.be
- Kerkstraat 26, 1742 Ternat

DE JONGSTE SUPERSTER VAN TERNAT
Ternat heeft geen uitgesproken muziekscene. Lenny Crabbe (1991) brengt daar met zijn band Freaky Age begin 2006 verandering in wanneer hij, amper 14 jaar, met zijn band de finale haalt van Humo’s Rock Rally. Een streep (uitzonderlijke) muzikale geschiedenis die nog steeds niet is herschreven. Het is voor Lenny ook het begin van een romantische periode met veel nachtelijk verblijf in dat Ternats heiligdom zonder heilige, café Manu. Lenny woont na tijdelijke omzwervingen in Londen en Berlijn vandaag in Gent, maar Ternat blijft diep in zijn genen zitten. Aan elke hoek van de straat hangt wel een verhaal vast. Niemand kan zijn passage bagatelliseren.
En dan is er nog zijn obligate deukhoed…
Lenny zijn eerste herinneringen gaan terug tot de periode dat het hele gezin een appartement betrekt aan de Assesteenweg. Het interieur staat hem nog voor de geest alsof het gisteren was. Als kleuter gaat hij naar de Brug en zijn hele lagere school doet hij uit in Horizon. Daarna trekt hij naar Vijverbeek in Asse, omdat hij enerzijds een katholieke school niet ziet zitten en anderzijds al een paar vrienden daar school loopt. Na het tweede middelbaar belandt hij toch in Sint-Jozef, maar stopt later als zestienjarige met school na een intermezzo van een jaar in Sint-Lukas. Freaky Age eist teveel aandacht op.

Met ouders als Luc Crabbe en Nathalie Duyver, beiden lid geweest van de bekende alternatieve rockband Betty Goes Green in de jaren negentig, spreekt het vanzelf dat Lenny in de muziekbusiness belandt. In de studio van zijn papa aan de Heirbaan passeren geregeld bekende artiesten uit binnen- en buitenland. Op school is hij beste maatjes met Mathias Declercq. Ze spelen al jaren samen voetbal bij Sporting Ternat. De kiem van Freaky Age is gelegd.
De rol van zijn vader en moeder is daarin cruciaal als Lenny zijn leven overschouwt. “Mijn vader heeft mij zoveel kennis doorgegeven. Geldt uiteraard eveneens voor mijn moeder. Zij troonden mij mee in het zog van Betty Goes Green. Van mijn vader heb ik de wijsheid meegekregen dat je vrijheid stopt wanneer je andere mensen hun vrijheid beknot. Dat heb ik altijd onthouden ”.

ALBUMS
Na Humo’s Rock Rally volgt vlug het debuutalbum van de band “Every Morning Breaks Out”. Dat bevat hits zoals “Time Is Over” en “Where Do We Go Now” die veel gedraaid worden op de Belgische radio. Dat laatste wordt zelfs een van de langstlopende Belgische nummer 1 hits op Studio Brussel. Daarna volgt een rollercoaster van vier albums, een tiental singles op de radio en de bij behorende tournees. Freaky Age staat op podia in België, Frankrijk, Nederland, het Verenigd Koninkrijk en op bekende festivals zoals Pukkelpop, Marktrock en South by Southwest Festival in Austin, Texas.
Doorheen de jaren worden ze meermaals genomineerd voor de MIA’S en TMF/MTV Awards en spelen ze o.a. in het Antwerps Sportpaleis. In januari 2019 kondigen ze het einde aan met een laatste concert in de Ancienne Belgique in Brussel .
“We haastten ons vaak na een optreden om café Manu nog voor sluitingsuur te bereiken”
Door het vele toeren, soms tot 120 optredens per jaar, is het lokale sociale leven in Ternat beperkt tot vele nachtelijke bezoekjes aan Manu. De Nachtmis en Set Up waren onze andere uitvalsbasis”. Ze zijn tuk op de romantiek van een muzikantenbestaan, schrijft een journalist destijds.
In zijn schaarse vrije tijd wandelt Lenny in de Bieshoop. “Ik heb waarschijnlijk geen wegje vaker bewandeld dan dat langs de spoorweg aan het geboortebos om naar het centrum te gaan’’.
Lenny, die al altijd graag het beslissingsrecht naar zich toe trekt, verhuist van 2009 tot 2011 naar het hippe Oost-Londen met zijn toenmalige en tien jaar oudere vriendin.
“Mijn ouders hadden daar geen moeite mee, ze hebben mij nooit in een of andere richting willen duwen, al hadden ze wel graag gewild dat ik mijn school had afgemaakt. In Londen ben ik beginnen te beseffen welke voordelen verbonden zijn aan wonen in een dorp”. Lenny woont nadien nog een jaar in de wijk Neukölln in Berlijn. “In Londen draaide de molen voor mij te hard, in Berlijn had ik ademruimte. De voet moest even van het gaspedaal. Dat was een tijd mijn safe zone”.
“Ik probeer niet te ver in de toekomst te kijken. Ik wil ook graag een leven leiden dat nuttig is voor andere mensen”
Lenny keert kortstondig terug naar Ternat. Hij leert in 2016 zijn vriendin Rani kennen die op dat moment nog studeert aan de universiteit van Gent. Daar wonen ze nu samen sinds de coronapandemie. “Gent ligt mooi in het midden. Er is veel groen en er zijn veel parken. Gent heeft ook een bruisende muziekscene. Mijn familie woont in Ternat, Brussel en Oostende en mijn schoonfamilie in Liedekerke en Denderleeuw.
Gent is een mooi compromis. Of ik ooit naar Ternat terugkeer? Ik zeg nooit nooit. Ik heb super goede herinneringen aan Ternat, maar een terugkeer ligt niet meteen op tafel. Als ik zelf kinderen zal hebben, zal dat mee mijn keuze bepalen. Misschien wordt het een mediterraan land waar Rani haar job als kunstrestaurateur kan verderzetten en ik in alle rust albums kan schrijven. Mijn grote droom is zo snel mogelijk weer platen uitbrengen en veel kunnen reizen. Als ik die twee kan combineren door veel te toeren zou dat een ideaal scenario zou zijn. Ik probeer niet te ver in de toekomst te kijken. Ik wil ook graag een leven leiden dat nuttig is voor andere mensen”.
Deukhoed
Onlosmakelijk verbonden met Lenny Crabbe is de deukhoed. Het is ondertussen zijn handelsmerk geworden. Hoeveel hij er al versleten heeft, weet hij niet. De tel kwijt geraakt. En zeggen dat het allemaal begonnen is van kleinsaf. “Ik heb iets op mijn hoofd nodig. Mijn eerste hoed heb ik gekregen van mijn zus. Daarmee is het begonnen. Gemiddeld heb ik nu zes tot zeven hoeden in huis. Maar hoeveel ik er al versleten heb, dat is gissen. Wie weet er nog hoeveel schoenen hij of zij al versleten heeft?”, lacht Lenny.
Ice Bucket Challenge
Lenny schrijft ontelbare nummers en aan één (officieel onuitgebracht) nummer hangt ook een bijzondere betekenis: “Buckets of Ice”. Dat nummer refereert aan de wereldwijde Ice Bucket Challenge, die de ziekte ALS onder de aandacht brengt. “Ik zag Erwin, onze goede buurman van het ouderlijk huis in de Ternatse Heirbaan, aftakelen door ALS. Met dit lied wou ik iedereen steun bieden die ziek is. Ik weet het, het was slechts een liedje, maar het was mijn manier om de boodschap te verspreiden. Erwin verbaasde de medische wereld door de ziekte jaren langer te overleven dan voorspeld. En in die periode schreef hij ook nog een boek ‘Van terminaal naar vitaal”, een turf van 700 pagina’s die hij via een aangepaste computer schreef. Manueel kon hij niet meer typen. Voor elk letterteken gebruikte hij een hoofdbeweging. Ter info: het boek telt 1,2 miljoen tekens”.
© Deze website werd met de glimlach gemaakt door Happy Content