TERNAT LAAT “PEKKIE” NIET LOS

Laat je in Ternat spontaan de naam Gregory Caers (1975) vallen, dan volgen gegarandeerd lovende commentaren over de man zijn exploten als theaterregisseur in De Ploter en de jongste decennia over haast de hele wereld. In zijn geboortedorp haalt hij de krantenkolommen met theaterprojecten voor jongeren, een spektakel met 65-plussers en in 2023 met het totaalspektakel Zonderland naar aanleiding van de 40ste verjaardag van De Ploter. Een veelzijdig man die vandaag de aardbol bereist vanuit Gentbrugge. Zijn samenwerkingen strekken zich uit over gerenommeerde theaterhuizen in Nederland, Duitsland en België. Gregory, vernoemd naar de acteur Gregory Peck en voor de generatiegenoten “Pekkie” kijkt met veel liefde terug op zijn jeugd in een beschermde omgeving.

Hoewel overladen met internationale lof en roem, vergeet Gregory zijn geboortedorp niet. In 2011 brengt hij met veertig Ternatse senioren, geboren voor 1950, het openluchtspektakel “Honderd” rond het kerkplein van Sint-Katherina-Lombeek als seizoensopener van De Ploter. In 2023 waagt hij zich aan een tweede openluchtspektakel “Zonderland” naar aanleiding van 40 jaar De Ploter”, waar het voor hem allemaal begon. Veel overtuigingskracht heeft de staf van de Ploter niet nodig. “Ik breng graag mensen samen. Via theater wil ik de wereld een beetje beter maken. De Ploter helpt daaraan mee. Het centrum stimuleert zoveel mogelijk mensen creatief uit te pakken. Het is niet louter receptief”.

Gregory Caers is jarenlang voor De Ploter begeleider van de eigen jongerenproducties hARTbeats. “Ik heb altijd iets gehad met De Ploter, ik was daar kind aan huis, ik kon daarbinnen en buiten wandelen en ging af en toe op het leeg podium staan met als enige gezel de vleugelpiano. Die band met De Ploter is gebleven grotendeels door Marleen Platteau. De Ploter is voor mij bepalend geweest. Hier heb ik dingen kunnen doen, met veel mensen, dat raakt mij. Daarbij denk ik in het bijzonder vaak aan de schoonheid van de slotscène van Zonderland in het park van Kruikenburg. Daar haalt bij mij de ontroering de bovenhand. Weet je, het applaus dat volgt is voor de spelers die iets hebben teweeggebracht, dat is voor mij altijd veel belangrijker dan eigen succes”.

Toneelmicrobe

Gregory, die in interviews altijd open en gemakkelijk overkomt, voelt zich na meer dan drie decennia in Gentbrugge nog steeds verbonden met Ternat en in het bijzonder met De Ploter. Daar  begint zijn verhaal waar hij zich in de kunstacademie bekwaamt in voordracht want al vlug ontdekt hij dat muziek niet zijn ding is. Sporadisch komt de acteur in hem tot leven in schooltoneeltjes of in de Chiro. Als kind gaat hij wel graag kijken naar de familie die amateurtheater speelt. Moeder Gerda Platteau en vader Raymond Caers spelen nog mee met toneel Tijl. De toneelmicrobe heeft Gregory pas echt te pakken in het laatste jaar humaniora met toneelleraar Geert Amant. “Die bracht goeie energie en een nieuwe wind. Ik had toen nog geen idee wat ik ging doen, ik wist zelfs niet dat toneel een studierichting was. Met hem ben ik naar de opendeurdag geweest van wijlen actrice Dora van der Groen. Toen was ik zeker. Ik legde het ingangsexamen voor toneelopleiding in het Conservatorium in Gent een beetje tot mijn eigen verbazing met succes af. Ik mocht beginnen. Mijn ouders maakten zich toen heel veel zorgen of ik daarvan zou kunnen leven. Mijn keuze bleek redelijk snel de goede keuze, ik voelde mij als een vis in het water. Vier jaar later studeerde ik af”.

Gregory mag meteen aan de slag bij het Stadstheater in Gent. Na enkele jaren duikt de routine op en zoekt Gregory meer en meer zijn weg in het buitenland. Gregory begint aan een artistieke reis die Europa en andere continenten omspant en werkt samen met een groot aantal gewaardeerde theaterinstellingen. Bekende hiervan zijn D’Haus Düsseldorf, Theater an der Parkaue Berlin, Jes Theatre Stuttgart, TAK Liechtenstein, Dampfzentrale Bern en Bronks Brussel. In 2025 volgt een operavoorstelling met 200 jongeren (een koor van honderd zangers en evenveel dansers) naar aanleiding van 750 jaar Amsterdam. “Die vragen mogen blijven komen, dat is precies wat ik graag doe, dingen uit hun hengsels trekken en mijn zin kunnen doen”.

Geen terugkeer

Hoewel opgegroeid in een beschermde plattelandsomgeving overweegt Gregory geen terugkeer naar de heimat. Sinds zijn studies aan het Conservatorium van Gent is de stadsmens in hem ontloken. “Ik ben inderdaad een stadsmens geworden. Ik heb daar ook de moeder van mijn twee  kinderen ontmoet. Ternat is te klein voor mij, niet in ruimte maar in beweging. In een wereldstad als Seoel bij voorbeeld aard ik als geen ander. De energie die van een stad en zoveel mensen op één plek uitgaat, dat boeit mij. Ik kon het huis van mijn grootmoeder in Sint-Katherina-Lombeek kopen, maar heb het niet gedaan, ik moet altijd terug naar de stad”. De handel en wandel in Ternat volgt hij in de marge via sociale media of via een sporadisch bezoekje aan de cafés Manu en De Tank. Telkens hij in de buurt van de Chirolokalen komt, borrelen de herinneringen op. “Daar is de kiem gelegd van mijn gemeenschapszin”.

“IK VERWONDER ME VAAK WAAR HIJ DE INSPIRATIE BLIJFT HALEN”

Wini Caers

Wini, huisdokter in Herne en zus van Gregory, kijkt met veel blijdschap terug op de tijd met haar broer in Lombeek. “Mijn broer en ik hadden een normale broer – zus relatie, dat denk ik toch.Zo eentje waar je mekaar in de haren vliegt ( ik heb hem blijkbaar wel eens een kale plek getrokken ) als het hoog zit en mekaar het een en ander toevertrouwt als het niet aan vaders of moeders oren mocht komen. We waren beiden gedreven in jeugdbeweging en andere hobby’s, daar vonden en begrepen we mekaar zeker wel. Mijn broer was altijd zeer enthousiast met de dingen bezig, toch met die zaken die hem na aan het hart lagen. De middelbare school was voor hem een eerder noodzakelijk kwaad en het werd vooral daar stilaan duidelijk dat het podium een grote rol ging spelen in zijn leven. De klas entertainen was een van zijn favoriete bezigheden tot ergernis van sommige leerkrachten die zich dikwijls de vraag stelden of wij wel degelijk broer en zus waren…. Laat ons stellen dat ik wat “braver“ was in de klas. Toen ik naar Leuven trok voor mijn studies en hij nadien naar Gent werd onze relatie anders. We zagen mekaar minder maar begrepen mekaar wel beter en meer. We wisten en weten dat uit het oog niet uit het hart is en dat we er zijn voor mekaar als we dat nodig vinden. We lopen mekaars deur niet plat maar genieten van de momenten die we samen doorbrengen. Dat ik trots ben op mijn kleine broer en al zijn verwezenlijkingen staat buiten kijf. Ik verwonder me dikwijls vanwaar de inspiratie blijft komen bij zijn projecten. Zijn rijke fantasie was en zal altijd iets zijn waar ik toch wat jaloers op ben”.

© Deze website werd met de glimlach gemaakt door Happy Content